Ruchy ciała są zorganizowane w ten sposób, że maksymalnie wykorzystują fizjologiczne właściwości mięśni. Na przykład przyczepy wielu mięśni ciała są tak rozmieszczone, że przed ich skurczem długość mięśnia odpowiada długości spoczynkowej lub jest do niej zbliżona. Fani kulturystyki i sportów siłowych z pewnością rozumieją te kwestie w sposób intuicyjny.

Podczas ruchów i utrzymywania równowagi ruchy ciała są scalane tak, aby umożliwić maksymalny ruch przy minimalnym wysiłku. Podczas chodzenia każda kończyna przesuwa się rytmicznie w fazie podtrzymywania pozycji ciała, kiedy stopa dotyka ziemi i w fazie odrywania się od ziemi. Fazy podtrzymywania pozycji ciała w obu kończynach nakładają się tak, że są obecne dwa okresy podtrzymywania w każdym cyklu. Na początku każdego kroku występuje krótki okres wyzwolenia aktywności w mięśniach zginaczach nogi i wtedy noga przesuwa się do przodu przy niewiele aktywniejszym skurczu. Wobec tego mięśnie są aktywne tylko w czasie części każdego kroku, w związku z tym chodzenie nawet przez długi okres powoduje stosunkowo małe zmęczenie.

U młodych ludzi podczas spokojnego chodzenia ruch z prędkością 80 m/min wytwarza siłę równą 150-175 Wat na jeden krok. Gdy grupę młodych ludzi poproszono o chodzenie w najbardziej wygodnym rytmie przy dowolnie wybranej prędkości, ale bliskiej 80 m/min, wykazano, że oni sami dobrali taką prędkość, przy której nakład energii był minimalny. Chodzenie z większą lub mniejszą prędkością wymaga więcej energii. Siła skurczu mięśni szkieletowych

Mięsień szkieletowy człowieka może wywierać napięcie 3-4 kg w stosunku do 1 cm2 przekroju poprzecznego mięśnia. U kulturysty stosującego właściwe odżywki i dietę, ta wartości są oczywiście odpowiednio większe. Wartość ta jest zbliżona do wartości otrzymanych u różnych zwierząt doświadczalnych i wydaje się, że jest taka sama u wszystkich ssaków. Ponieważ liczne mięśnie mają znaczną powierzchnię przekroju, wobec tego powstające napięcie jest dość duże. Na przykład mięsień brzuchaty łydki nie tylko podtrzymuje ciężar całego ciała podczas wspinania się pod górę, ale np. podczas odbijania się stopą o ziemię, w czasie biegów lub skoków siła wywierana przez ten mięsień jest kilkakrotnie większa. Mięsień pośladkowy większy wywiera siłę 1200 kg. Napięcie całkowite, które może być rozwijane przez wszystkie mięśnie człowieka, wynosi około 22 000 kg. Co ciekawe wielkość siły mięśnia jest zależna od jego grubości, nie zaś od długości. Mięśnie o włóknach grubych są przypuszczalnie silniejsze od mięśni o włóknach cieńszych. Dlatego też mięśnie kończyny górnej są słabsze od mięśni kończyny dolnej, choć pierwsze pracują z większą precyzją. Praca i użytkowanie energii mięśnia

Największą zdolność do pracy osiąga mięsień, gdy może się skurczyć od stanu największego rozciągnięcia do największego skurczu, ponieważ siła skurczu wzrasta przez rozciąganie. W codziennym życiu nieświadomie korzystamy z tego, aby osiągnąć możliwie najsilniejsze zgięcie kończyn, odprowadzamy je najpierw w położenie krańcowego wyprostuj, np. przy rzucaniu kamieniem czy kopaniu piłki. Tylko część energii mięśnia przemienia się w pracę mechaniczną, część druga (większa) wyzwala się w postaci ciepła. Ta wewnętrzna praca mięśnia stanowi najważniejsze źródło ciepła w ustroju. Działanie mięśnia na staw i ścięgno

Koordynacja ruchów - koordynacją nazywamy dokładne wykonanie celowego zespołu ruchów wywołanych przez kombinację unerwienia. Każda koordynacja jest związana z układem nerwowym, przy czym naszej woli nie podlega skurcz poszczególnych mięśni, lecz tylko ruch przez nie wywołany. Człowiek musi się nauczyć prawie wszystkich ruchów skoordynowanych. Tylko ruchy oddychania i ssania są wrodzone. Wszystkie inne koordynacje muszą być stopniowo nauczone na podstawie własnego doświadczenia. Im częściej doświadczenie będzie wykonywane, tym bieglej odbywa się kombinacja unerwienia, tym bardziej harmonijnie i dokładnie ruch przebiega; przekładając to na język bliższy kulturyście; trening czyni mistrza.